Aaa vay be hiç duymamıştım bunu. O zamanın TRT'si ve şimdiki TRT'ye bir bakar mısınız? Şimdi 70 kişi bir araya gelse bu programı çıkartamazlar.
Herkes anlamıştır ama sırasıyla çalan şarkıları yazmak istiyorum yine de; Mother, Ain't She Sweet, I Saw Her Standing There, We Can Work It Out, Twist and Shout, Imagine, Strawberry Fields Forever, (The Monkees'den) I'm a Believer, All You Need Is Love, Magical Mystery Tour, God, Look at Me, Come Together, Give Peace a Chance, Love, I Found Out, Cold Turkey, Instant Karma, Woman Is the Nigger of the World, Remember, son olarak yine God.
John Sgt. Pepper'ı hep kıskandı diye düşünüyorum, o yüzden röportajında da öyle sözler sarf etti. Çünkü 1966 yılının sonlarında -yani albümün kayıt zamanlarında- Paul daha özgürdü. Evli değildi, her gün kılık değiştirerek de olsa konserlere gidiyor, yeni müzik akımlarını yakından takip ediyor ve stüdyoya yakın olan evinde süpersonik entellektüel işler çeviriyordu. Paul'ün aksine John şehrin dışında, karısı ve çocuğuyla resmen kapalı kalmıştı. Biten konserlerin yorgunluğu vardı, İspanya'da film çekmişti, hem fiziksel hem de mental olarak kendinden memnun değildi. Pepper zaten tamamen Paul'ün fikriydi. John, George ve Ringo pek istekli olmasa da daha farklı bir fikirleri olmadığı için "He Paul'cüm, yapalım Paul'cüm"den öteye gitmiyordu. Ha tamam biraz abarttım ama genel olarak böyleydi. George Martin'in Paul'ün besteleriyle daha çok ilgilendiğini düşünüyordu falan. George ve Ringo ise Paul onlardan ne isterse onları çalıyolarmış hissindelerdi. Ama öyle ya da böyle zamanın ötesinde bir albümdü. O kesin. John ne derse desin onun da bu albümün başarasında muhteşem katkıları var tabii ki ve inanıyorum ki şimdi sağlam kafayla düşünseydi albüme hakkını teslim ederdi.
Bayaa alakasız bi konu hakkında çok yazdım. O yüzden kaçayım.
Anasayfa 
